26

Herkesin hayran olduğu, her “acaba”sı bir emir olan, altın bir kozada şımartılarak büyüyen bir kadındı Idil. Çevresindeki parıltı biraz dağılsa, ne kadar çıplak ve savunmasız olduğu ortaya çıkıyordu. Tıpkı doğum gününde savaş boyalarını sildiğindeki gibi. Gardını indirmesini sağlayansa, simsiyah yaraları olan bir çift mavi gözdü ve o gözlerin sahibinin dudaklarından dökülecek olan masum bir soru. “Isminizin anlamı nedir?” “Içten ve saf aşk.” “Buldunuz mu peki?” Sağlam bildiği her şey yıkılırken ve Idil daha da güçlü bir kadın olarak küllerinden doğarken hep o sorunun cevabını düşünüyordu. Sahi, gerçekten bulmuş muydu?