Adı Eylül

Dışarısı o kadar yağmurlu ve soğuktu ki iliklerimize dek donduk... Koşuyorduk ama nereye? Karanlıkta yolunu
kaybetmiş, kör yarasalar gibiydik... Ayakkabılarımızın içi de dışı da çamurla doluydu... Ayaklarından çıkan vıcık
vıcık sesi ayazın keskin, uğultulu, kulakları rahatsız eden ıslık seslerine karıştı... Eylem adındaki dört yaşındaki
kız, yağmurdan sırılsıklamdı, yağmur damlalarının altında ezildikçe ezildi... Ondan iki yaş büyük ağabeyi Hasan'a
bağırdı gök-gürültüsünden sesini duyuramadı bir türlü... Gökyüzü yırtılmıştı sanki... Yağan yağmur değildi, bir
nehrin taşan seli, bir okyanusun tsunamisi gibiydi, zayıf ve çelimsiz bedeni bu yükün altında ezildikçe ezildi...
Nedense geri dönüp bakan Hasan, imdadına yetişti... Çamura saplanan kız kardeşini tüm gücünü harcayarak
kucağına almaya çalıştı, beceremedi, o da çamura yığıldı kaldı...