Aşk Kapıyı Çaldım Açmadın

Umutsuz mısraları vardı Narın. Umutsuz aşkları vardı. Kavuşamamaya, sevip de ayrılmaya, ya¬ralı kalbine isyanı vardı. Adına bile isyan ederdi zaman zaman. Öyle ya, kim biricik kızının adını Nar koyar¬dı ki? Bu isim ona kendini komik hissettirirdi. Bir sürü güzel isim vardı; Deniz vardı, Derya vardı, Su vardı… Ama onun adı Nardı. Adından utanırdı. O yüzden yeni insanlarla tanışırken hep Tanem diye tanıtırdı kendini. Oldum olası sevmişti Tanem ismini de. Adını sevmezdi, oysa ailesine göre bu çok özel bir isimdi. Değerini sade¬ce kalbini gören, içini gören anlardı…Sıkılıyordu Nar. Sürekli yazıyordu. Sanki yazmazsa çıldıracaktı. Yaza yaza acılarını dindiriyordu. Diniyorlar mı, bilmiyordu. Lastik gibiydi acıları. Çektikçe uzuyor¬lar ama bırakınca da insanın canını acıtıyorlardı. Her ge¬çen gün biraz daha azalıyordu sanki, tükeniyordu…