Bab-ı Esrar Cep Boy

Kayip babasiyla dogacak çocugu arasinda kalmis bir kadin... Hayatin anlamini arayan bir insan: Karen Kimya... Kapilari sirlara açilan bir kent... Sirlarin mucizelere dönüstügü geceler. Mucizelerin hakikat sayildigi zamanlar... Yedi yüz yil öncesinden gelen bir fisilti... Aski sadece askla tartanlarin itirli solugu... Ölümün yok edemedigi bir sevda... Yillara direnen bir sevgi; Sems-i Tebrizi ve Mevlâna Celaleddin-i Rumi... Günümüzden yedi yüz küsur yil öncesine uzanan gerilim dolu, heyecan yüklü, mistik bir serüven... “Tasta kan vardi, gökyüzünde dolunay, bahçede toprak kokusu. Ürkütücü bir serinlik içinde yüzüyordu agaçlar. Kis güllerinin katmerlenme vaktiydi, nergislerin tazelenme demi. Yedi kisi girmisti bahçeye... Yedi öfkeli yürek, nefretin ele geçirdigi yedi akil, yedi keskin biçak. Yedi lanetli adam bahçenin sessizligini yedi parçaya bölerek yürüdü kurbanlarinin bulundugu tahta kapiya... Tasta kan vardi. Bahçede ürkütücü bir serinlik. Cinayetin tek tanigi dolunaydi. Hiç sasirmadan, ürpermeden, korkmadan bakiyordu uzun boylu kavak agaçlarinin ölü yapraklarinin arasindan. Yedi kisiden en genç olani vurmustu kapiya. En yasli olani çagirmisti içeridekini. Yedi kisinin yedisi birden saplamisti biçaklarini içeriden çikana. Tasta kan vardi. İnsanlarin yüreklerinde nefret, dolunayda derin bir sükûnet…