Bir Şeftali Bin Şeftali

Güneş her yeri ısıtmaya başlamıştı. Bahçe aydınlıktı. Toprak ise henüz yeni yeni ısınıyordu. Zaman biraz ilerledi ve güneş göğe yükseldi. Yükselince artan sıcaklığı önce tenimi kavurdu, sonra içime işledi. Çekirdeğime dek sıcağı duyumsuyordum. Susadığımı fark ettim. Annemin dallarındayken suyumu ondan alırdım. Annemin köklerinden gelen suyu aldıktan sonra güneşe döner ve onun ışınlarıyla eğlenirdim. Ben o ışınlarla eğlenirken rengim yeşilden sarıya, sarıdan kırmızıya dönüşmüştü zaten. Bu değişim içimi coşturuyordu. Olgunlaşıyordum. Bana annem neyi anlatmıştı biliyor musun? Güneşin dünyamıza küsüp gitmesi durumunda ne olacağını. "İşte, o zaman dünyada hiçbir canlı yaşayamazdı."