Cicim

Collettein, (1873-1954) romanlarının çoğunluğu, içerik ve biçem olarak, eskimemenin ender örneklerini oluşturur. Yazar, Cicim adlı bu romanında, gene bir üçlü çevresinde insanların dünyasını keşfe çıkar. Collettein roman dünyasından özel bir yeri olan genç kadın ile genç erkek arasındaki aşılmaz engel, bu kez karşımıza orta yaşlı eski bir kibar fahişe olarak çıkar. Cicim, yayınlandığı zaman hem teması ve betimlediği çevre, hem de Cicimin kimliği üzerinde yoğunlaşan söylentiler (Cicimin üvey oğlu Bernard de Jouvenal olduğu söylentileri) yüzünden dönemin okurlarını şaşırtmış ve sarsmıştır. Collette, yaşlı erkek, yaşlı kadın ve genç metresten oluşan klasik üçlüyü, Cicimde tersine çevirirken, toplumsal olduğu kadar yazınsal olan bir geleneği de yıkmakta ve bu yeni üçlü ilişkide insanın ruhuna ve etine bambaşka bir açıdan bakmaktadır. Bir kara sevdanın hüzünlü bir alayla anlatıldığı Cicim, bir yazarı yeniden okutan yazınsal gücün de en yetkin örneklerinden biri.