Dünyanın Orta Yeri Sinema

Dünya hayatı bir oyun, bir oyalanma, daha çok mal ve evlat edinmekten ibaret. İki saat süreyle bir salona ve karanlığa hapsolarak beyaz perdede seyrettiğimiz hikâyeler bu gerçeği bize açıkça ve gayet dürüstçe gösterir. Bu özelliği yüzündendir ki sinemayı dünyanın imgesi olarak gösterebiliriz.Her şeyin bizim elimizde olduğu yanılgısı, hiçbir şeyin elimizde olmadığı kadar sahtedir. Biz yaşam içinde çoğu zaman güçsüz, Ölüm karşısında çaresiziz. Bundandır ki yaşamı daha kolay kılmak ve ölüme karşı da hazır hale gelmek üzere öykü yazar, film çekeriz. Bu çaresizliğin ağırlığından kaçmak/kurtulmak için yaşamı daha eğlenceli ve bir perdeden iki saatte izlenebilir, tümüyle görünebilir kılmaya çalışırız.Dünyayı bir oyun sahnesi olarak görebilmek için vizyoner olmak zorunlu değildir gerçi; ama en güzel, en uzun Ömürlü filmleri de hep vizyoner yönetmenler çekmiştir.Onların filmlerinin seyrinden çıkarken hep bu yaşamın ve dünyanın bir köprü olduğunu, oraya yerleşilemeyeceğini, gelip geçileceğini hissederek gönlümüzde o sızıyla, damağırmzda bütün bir yaşamı, iki saat içinde görebilmiş olmanın hazzının uçuculuğuyla, o hüzünle çıkarız.Yönetmenler iyi ki filmler çekiyorlar. İyi filmler yapıyorlar.İyi ki sinema var. Dünya sinemasını bize anlatan, hatırlatan sinema iyi ki var.