Elma Kokusu

Şair, saçlarına güneş değmemiş kızların ve hep kayıtsız bir koşunun özlemini taşıyan gençlerin ülkesinde dünyaya gelir. ‘Sanıyor musun ki öyle kolay vazgeçerim davamdan, öyle kolay ölür müyüm ben zafere ulaşmadan, elim kalem tutana dek şiir yazacağım' diyerek direnişe geçer. Kabil'in Habil'i öldürdüğü günden beri yollardayım Kanıyor yorgun parmaklarım Dağda Güvercin yuvası buldum Ve ağlıyordu iki yolcudan biri Sırrını kimseye açmadım inan Yanağına elimi koyup Ant verdiğim o günden beri Kabil dağa kaçtığı günden beri yoldayım Her nerede asamı yere vurup Diz çöktüysem Yalnızlığın azizliğin bürünüp Duaya durduysam Orada Dudaklarımın gerisinde Bir ah kıvrandı Dudaklarımın tel örgüsünde Bir ah kanadı. Gözyaşların avuçlarımda hatıra kaldı. Buz tutmuş ağaçlar Billurdan heykeller gibi Ardımdan bakakaldı Kabil'in Habil'i öldürdüğü günden beri yoldayım