Eylül'e Sürgün

"Ürkütücü bir sessizlik ve yalnızlık vardı. Yabancılık vardı. Her şey soğuktu. Oturduğum yerde
zangır zangır titriyor, sürücünün ve korumanın görmesinden çekiniyordum. Bağırmak istiyordum
yalnızlığımı gidermek için. Bir çığlık beni ve herkesi bana getirirdi belki. Bağıramadım. Hiçbir
şey çığıramadım. Ağzımı bile açamadım. Açtım da ses mi çıkmadı bilemiyorum. Kendimle
kaldım yine."
Anıların yükü böylesine ağırdır kimi zaman. Taşımak için biraz hafifletmek gerekir. Bunu
yapabilmek için yaşanan acıların anlatımına az da olsa bir hoşluk katıldığını; hem de bu acıların
dudağın köşe bucağında oluşturduğu o aşağılayıcı, o kınayıcı gülücüğe vurgu yapıldığını
göstermek içindir "gülümseten acılar."