Hızır İle Musa

Olan as/ında çoktan olmuş olsa da bizim onun tekrarına tanıklığımız, tekrar edeni ikrarımız hep sonradan. Ama neden sonra olsa da, bu tanıklık hep taze, hep ilk defa. Çoktan olmuş olan yeniden oluyor, ol\ emri her ân yineleniyor; varlık sürekli yenileniyor çünkü. Varlık onu çepeçevre saran karınûa her dem, dem-be-clem devlne-dura o/!'a-geliyor. Varlıkta her şey dâimi bir oluş halinde. İnsan da. O da, başta, en başta, o/!-dendikten sonra, ol-karın'da, "o/fa geliyor her dâim. Varlığı -ana karnındaki bebeği saran meşime gibi- çevreleyen, saran, sarmalayan zaman; varlığı, karnında bulunduran, onu olduran zaman, döşünde devine-duran varlığı havasızlıktan boğulmaktan ya da bayatlayıp kokuşmaktan koruyor, onu taze, diri-taze, terütâze tutuyor daima; ama aynı zamanda varlığı değiştirip, "bozuş"a ve oradan yeni bir "oluş"a sokuyor. Varlık, zamanla soluk alıp veriyor, keza s/oluyor zamanla. Varlığın çevrem {Horizont) denen, varlığın karnı (ûji) hakeza. İnsan, (var)oldukça karnm çocuğu... İnsan, ibnu'l-vakt.