Hüzün Kaydı

Mademki yolculuğumuz diyalektiğinin insafına kalmış,
al kendimi getirdim sana...bak!.. İçimde hala
tutunamıyor kimse... eskitiyorum tüm doğruları...
Sinemde karışıyor madde ve mana... evrensel
yalnızlıkta, ahlaksızlığın boyutu; Aşk'sız ve ilhamsız
kalmaktı... dimağlara dolduramadığımız boşlukta, iki
sözcük tek seste yer alırken, gülmekle ağlamak
aynı(mı)...