Julius Caesar Antonius ve Kleopatra

Güneşli bir gündürSiyah ve zehirli bir yılanı deliğinden çıkaran.Krallık tacını koymak onun önüne,Zehirli iğneyi vermek demek eline.Ne zaman ki vicdandan sıyrılır güç,O zaman suistimal edilir büyüklük.Tevazudur tezcanlı hırsın merdiveni.Basamaklardan çıkarken yardıma ihtiyaç duyan,Zirveye ulaştı mı sırt çevirip bulutlara döner yüzünü,Onu yükselten merdiveni küçümser.En iyisi onu yumurtadan çıkmak üzere olanBir yılan gibi düşünmek.Tehlike saçmasına izin vermeden,Kabuğundayken öldürmek.JULIUS CAESARDümendeki denizkızının çiçekler kadarNarin elleriyle yumuşacık dokunduğuİpek palanga salınıyordu avuçlarında.Gemiden tuhaf, görünmez bir ıtır yayılıyorduİskelelere, şehir savurmuştu insanlarınıOna baksınlar diye. Antoniusun meydandaBir başına oturduğu tahtındaIslığını savurduğu hava da,Korkmasaydı tabiatta bir rahne açmaktan,Kleopatrayı seyre gidecekti. ANTONIUS VE KLEOPATRA