Kalan (K.Kapak)

hiçbir şeyden ve her şeyden kalanbir zamanlar justinianosların, fatihlerin hüküm sürdüğü istanbulun altında, şimdi toprakta gömülü olan binlerce yılın kalıntısından kalan… ibrahim ve ishaktan kalan… insanların birbirlerini ayakkabılarından tanıdığı savaşın yokluk günlerinden kalan… farandolaların dönüldüğü, rum ustaların elinden çıkma üç katlı, ahşap evlerden kalan… kierkegaardınhasetinden kalan… elbette kederli bir şiirden kalan…kederden mi neden bilmem sararmış rengi ruhsarı.. bir kitaptır kalan… lahzenin göz ucu ile bir kere bakıncaya kadar geçen zamandan kalan… peki kimdir lahzen?kimim ve nasıl biriyimhayatımın neresindeki yaşantıdayım sorarım kendime her günsen hangi bilinçtesin lahzenhangi göklerin bulutlarından yağdınbu çorağa söyleson bilinç ölüm olacağınaölüm anındaki bilincin bilinci yazılamayacağına görehangi kavşağındasın tinsel gerçekliğin bu soruların eşliğinde iniyoruz hep birlikte tıka basa şüpheyle doldurulmuş kuyudan çıkmak için çocukluğa daha da dibetoprağın altına ve orada arıyor lahzenhakikatinin özünü ve leylâ erbilin kaleminde devleşiyor edebiyat, şölene dönüşüyor kalan...