Kara Tahta ve Beyaz Tebeşir

Eğitimin sonu yoktur. Doğduğumuz andan son nefesimizi verdiğimiz ana kadarki kalp atışlarımızla geçen süre, hep bir şeyler öğreniriz. Hayatın kendisi sürekli ve bitmemiş bir öğrenme şeklidir. Öğrenmek kendine gelmektir aslında... İnsan olmak, insan kalabilmektir... Bu şevkle, hikâyesi farklı farklı küçük yüreklerle büyük yürekler, dışarıdan soğuk beton binalar gibi görünen ancak içeride efsunlu bir hayat sunan okullarda buluşurlar. Siz sevgili küçük kalplerimiz, her düştüğünüzde yerden kaldırır ve yeniden cesaretlendiririz sizleri. Cevabını içinde taşıdığınız o muhteşem soru çerçevesinde yetiştiriyoruz sizleri: Dünya sizin en iyi hâlinizi görüyor mu? İşte bu nedenle asla hayallerinizden vazgeçmeyiniz. Öğrenmeye devam ettiğiniz her gün, her saat genç kalırsınız. Bizler yüreğinizin en kuytu köşelerindeki karanlığı aydınlatıp kara tahtada raks eden beyaz tebeşir gibi siyahı beyazla, nefreti sevgiyle yıkayacağız. Sonra da gelecekteki Atatürklere, Türkan Saylanlara, Deniz Gezmişlere, Nâzım Hikmetlere, Aziz Sancarlara, Gazi Yaşargillere MERHABA diyeceğiz... Geleceğin bütün küçük yüreklerine sevgilerimle diyorum ki: MERHABA...