Kendine Sesleniş

Dışavurum ben kimsenin görmediği bir rüyada kaçak yaşıyorum ıssız köylerdeki yaban incirlerine benziyorum unutuldukça çürüyen birilerine bir şeyleri anlatmaya nerden başlayacağımı bilmiyorum içimde gezen sürekli bir sevgili değiştirme isteğiyle boğuşuyorum çocukluğumu satışa çıkarsalar kendiminkine beş kuruş vermem ben artık nasıl öldüğümü anlatıyorum dostlarıma çünkü aslında hiç kimse yok suçlayacak etrafta kendimden başka kalkıp sabahları su içmeye dere kenarlarına iniyorum ağzımda tuz ve limon, kalbimdeyse bir yıkım ve yalnızlık görseniz benim dudaklarım nasıl iki iri sıkılmış yumruk görseniz benim ruhum nasıl da kendinden bezmiş sanki bir bahçede son nar sanki bir asmada son üzüm oturmuş kendi kendime en içli şarkıları söylüyorum çünkü her şeyin fazlası zarardır, suskunluğun da