Kurmaca ve Gerçeklik

Kurmaca metinleri okumayı ve onlar için yazmayı bir tür diyalog olarak görüyorum; hayata bakıp yazan yazar ile Vkitabı okuyanın/eleştirenin buluşup zenginleştirdiği bir diyalog, ayrı bir gerçeklik. Öykülerinden ve romanlarından söz ettiğim yazarların sesi olmak ya da yazdıklarının fotoğrafını çekmek gibi bir kaygım olmadı. Yazısını yokluğumuzda var eden yazarınkine benzer biçimde, yokluğunda onun adına ve onunla konuşabilmeyi uygun gördüm kendim için. Bu tutumunda kurmaca metinlerin ve özellikle de romanın "bir şey" söylenmiş olduğu/olması gerektiği varsayımımla roman eğitiminden geçmeyi önemsememin payı açıktır. Biçimsel bir kaygıyla bakıldığında yazdıklarımın eleştiri sayılıp sayılamayacağını kestiremiyorum. Fakat her içeriğe tastamam denk gek bir biçim belirlemenin güçlüğünü, belki imkânsızlığını, b karşılık söylenenin/içeriğin uygun yeni biçimlerle kendine bulacağını düşünüyorum.