Ruhumdaki Çalkantı

Ben bir adam sevdim, kış soğuğunda buz kahve
Yaz güneşinde bal sarısı gözleri vardı
Teslim olurken bitişime
Bazen bitti dediğin yerden başlar derler
Nasıl başladığını umursamadan, kim önemser ki seni
Acır işte, dibine kadar batarsın alışkın olsan da
Hiç olmayacak gibi, iliklerine kadar
Gözlerin kapalı, nefesin tutuk
Çiğnersin en çok da kendine verdiğin sözleri
Seversin, girdabın içinde aheste salınmayı
Bilmezsin ki başka türlüsünü
Ruhum yara bere, tenim soğuk
Pehh! İflah olmaz gönlüm
Yine de aşık atar durur kadere...

Yazar Hakkında:
Havanın karasına doğdum ben Temmuz sıcağına inat Ankara'da. Aslım dayanır
Kemaliye/Erzincan'a. Doğmak eylemi yaşamak telaşına aitti. Zaman ilerledi ve ilk satırlar okuldaki sıraların üzerinde yer buldu kendine. Hayatımdaki her hikâye başladığında günlüklerime işlendi.
Dumlupınar Üniversitesi İşletme bölümü okumak ise hayatımın ironisiydi. Ben yazmadıkça
içimdeki ses bir yolunu buldu ve sızdı kalemime. Masa, dolap, kâğıt, defter, duvar, toz kümesi...
Rota da sapmalar olsa da kalbimin pusulası buldu yönünü.