Sefiller Kutulu 2 Cilt

"Bir pazar akşamı, Faverolles'de, kilise meydanındaki fırıncı Maubert Isabeau yatmak üzereyken, dükkanın parmaklıklı camlı cephesine vurulduğunu duydu. Oraya gittiğinde, bir kolun, parmaklıklı camda yumrukla açılan delikten içeri dalıverdiğini gördü. Bir ekmeği yakaladı kol ve götürdü. Telaşla dışarı fırladı Isabeau. Hırsız var gücüyle kaçıyordu. Isabeau peşinden koştu, yakaladı. Hırsız ekmeği atmıştı ama kolu kanıyordu. Jean Valjean'dı bu. Bu olay 1795'te geçiyordu. Mahkemeye verdiler Jean Valjean'ı, 'meskun evden, gece, mala zarar vererek hırsızlık' suçundan. Silahı vardı, iyi nişancılar arasında sayılıyordu, ara sıra da kaçak avlanırdı. (...) Jean Valjean suçlu bulundu. Yasa maddeleri kesindi. Uygarlığımızın korkunç anları vardır. Bunlar cezanın bir yıkılma kararını tebliğ ettiği anlardır. Toplumun düşünen bir varlığı uzaklaştırdığı, onun onarılmaz bir biçimde yüzüstü bırakılışını sonuçlandırdığı an, ne hüzünlü bir andır! Beş yıl kürek cezası verildi Jean Valjean'a. (...) Memleket bu adama çok şey borçluydu, yoksullar her şeyi ona borçluydu, o kadar iyi ve yumuşak bir insandı ki onu sevmeden edemediler, özellikle de işçiler tapıyordu. Madleleine de bu sevgiyi hüzünlü bir ciddiyetle karşılıyordu."Fransız edebiyatının 'baba'sı Victor Hugo'nun yazdığı... Dünya edebiyatının en büyük başyapıtlarından biri olan Sefiller, tam metin ve yepyeni bir çeviriyle olması gereken yerde... 'Oğlak Klasikleri' arasında. ?-Fransız edebiyatının babası Victor Hugo'nun yazdığı Dünya edebiyatının en büyük başyapıtlarından biri olan Sefiller, tam metin ve Birsel Uzma'nın yepyeni çevirisiyle olması gereken yerde Oğlak Klasikleri arasında. İnsanlar hayaller uğruna feda eder kendini ve feda edenler aslında insanlığın kesin olarak katıldığı hayaller için feda etmiştir kendilerini. Ayaklanmacı ayaklanmayı şiirselleştirir, yüceltir. Yapılacak şey konusunda sarhoşluğa kapılınca trajik şeylerin içine atar insanlar kendini. Kimbilir? Başarırlar belki de. Sayıları azdır. Karşılarında koskoca bir ordu vardır. Fakat onlar hakkı, doğa kanununu, herkesin kendi egemenliğine sahip olduğunu, daha azının mümkün olmadığını, adaleti, gerçekliği ve gerekirse üç yüz Ispartalı gibi ölmeyi savunurlar. Don Quijote'yi değil Leondras'ı düşünürler. Bildikleri yolda ilerlerler ve bir kez öfkeye kapıldı mı, bir daha geri adım atmaz, başları önde, görülmemiş bir zafer hayaliyle, devrimin tamamlanmasına, ilerlemenin özgürleşmesine, insan türünün yüceltilmesine, evrensel kurtuluşa ve en kötü halde Thermopylai'ye umutla ilerlerler. İlerleme adına bu silaha sarılmalar sıklıkla başarısızlıkla sonuçlanır ve nedenini de açıklamış bulunuyoruz. Halk kalabalıkları şövalyelerin sürüklemesine direnir. Ağır kitleler, kalabalıklar, bizzat kendi ağırlıkları nedeniyle kırılgandırlar, maceralardan çekinirler ve idealde de macera vardır. Zaten unutmayalım, çıkarlar açısından çok az ideal ve duygusal dost vardır. Zaman zaman mide yüreği felç eder.