Susrevan

Vebalimden Öncedir Sandığım Gün Keşke başlayan cümleler kuruyorum boşverle bitiyor bazıları küçük insanlar asıyorum nüyük çercevelerle uyku bürümüş asıyorum büyük çercevelerle uyku bürümüş gözlerini duvarlarımın geceleri her şey içinden konuşuyor da sanki bir ben duyuyorum ne acayip değil mi Çok dua bilmem ben bir şükür bir fatiha yakarmayı da hiç sevmem kara bir orman kalmış gibi gidiyor yüreğimden dinden imandan çıkmış içimde kafir bir ağaç kök salıyor bazen Bazen tepeden tırnağa bayzım tepeden tırnağa şer ellerim lekesi gidenlerin bastırınca üzerine günahlarımın bağrımda bir gül uyanıyor Boşlukta benim olmayan ses zamanı ondan öğreniyorum yalnızlık giriyor kapıdan eli kolu dolu neyse ki akşam oldu saatin kumu dur aynalar asıyor her yere durmadan çoğalıyorum olsun Eski dilde bir kitap oturmuş beni okuyor belli ki zamanı çok hiç önemi yok bunların boş veriyor boş alıyorum