Vadideki Çığlıklar

Dağların eteğinde kartal gibi tünerken Son vakte ezan oldu vadideki çığlıklar Tarihe not düşenler fırtınayla sinerken Kendini yazan oldu vadideki çığlıklar Dört mevsim azgın Çoruh can alırken canlardan Ağıtlar yükselirdi loş ve köhne hanlardan Acı haber gelince sularda olanlardan Yıllarca hazan oldu vadideki çığlıklar Artvin'den Erzurum'a bütün köyler imece Olanlardan kurbanlar verildi gündüz gece Yol destan oldu dilde, ağıtlar hece hece Bir ömür Fizan oldu vadideki çığlıklar O tarihler vadide yaşanan Orta Çağ'dı Açlıklardan tokluğa sanki bir rahmet yağdı Çığlıklar türkülerle yükseldi arşa değdi Anne, kız, kızan oldu vadideki çığlıklar Sonra beş para için öz vatana küstüler Onca efsaneleri derinlere bastılar Eğdiler boyunları, bir kenarda sustular Gaflete izan oldu vadideki çığlıklar Boş kaldı yaylaları, çakal girdi otağa Öksüz kalan evlekte hüzün vurdu yaprağa Bağrında yaşadığı yediveren toprağa Kaderi çizen oldu vadideki çığlıklar Lazoğlu'nun sözleri hisse alanlar için İki kere ölümdü gölde kalanlar için Kendi elleri ile sevdiği canlar için