Yalnız Adamın Düşleri

"Elde ettigi güç ile insanligin üzerine çikan biri, insanliga özgü zayifliklarin üzerinde olmalidir, yoksa bu güç fazlaligi onu diger insanlarin, hatta bu güce sahip olmadan önceki kendisinin bile altina indirir... "Özgürlügün, insanin caninin istedigini yapmasi demek olduguna hiçbir zaman inanmadim. Özgürlük daha çok yapmak istemediginiz yapmamaktir... "Yalan söylemenin, açiklanmasi gereken bir gerçegin saklanmasi oldugunu bir felsefe kitabinda okudugumu animsiyorum. Bu tanima göre, söylenmesi zorunlu olmayan bir gerçegin söylenmemesi yalan sayilmaz; ama, birinin gerçegi söylememekle kalmayip tam tersini söylemesi yalan söylemek sayilir mi sayilmaz mi? Tanima göre, o kisinin yalan söyledigi söylenemez. Çünkü, borçlu olmadigi birine sahte para veren kisi, hiç kuskusuz onu aldatmaktadir. Ama onu soymamaktadir..." Ani, deneme, roman, öykü, düzyazi, siir ya da daha önce bilinen herhangi bir türe kolayca sokulmayan, kisaligina karsin Fransiz yazisinin en güzel metinlerinden biri kabul edilen, "Itiraflar'in devami niteligindeki "Yalniz Gezerin Düsleri", aslinda "Itiraflar"dan çok farklidir. Kültür ve yazini çok derinden etkilememis, yorgun, bezgin, umutsuz bir filozofun yasaminin bir muhasebesi, bir içe bakisin, bir iç hesaplasmanin metnidir. Düsünmekten korkmayan ve zaman zaman durup "ben kimim?" diyebilenlerin okumak isteyecegi türden bir metindir.