Yamalı Bulut

Çicek Açtı Kırıldığım Ayna

Ömrün şahmaranı çağını ölçüyor yok olmanın fasit bir daire artık valığına açılan nokta1

Yaramı giyinip bakınca aynasına karanlığın

Koştum Mesafelerin korkumu çağırdığı soyutlara

Yüzüme ay ışığı aldım kalbime eski gölgeler

Koştukça rüzgarların soldurduğu sulardan geçtim

Çıplaklığına ulaştım insanlığımın bomboştu ellerim



Uykularıma su katan seviştiğim cadı

Soğuk ruhuyla güldü uzun uzun

Gövdemin orguyla haz huyları edindi

Şehrin sessizliğine çarpa çarpa bi alev uçup gitti

Pencerelerin endişeli bakışlarında yüksek taraçalardan kıyısız denizlerin senfonisine