Yaşam Yumağı

Tek bir söz söyle bana. Bir ülke var mı ki senin arkandan oraya gelmeyeyim? Bir sığınak var mı ki sana yük olmadan yanında yaşamak için oraya gizlenmeyeyim? Yok, hayır! Senin istediğin bu değil. Senin korkundan buz kesildiğim için utanıp titriyorum; ileri sürdüğüm bütün çözüm yollarına ise, daha dinlenmeden karşı çıkıyorsun.

Elde edebildiğim tek şey sessiz kalışın. Bu denli sert olmana anlam veremiyorum. İyi yüreklisin; asil ve fedakar duyguların var. Evet ama söylediğin sözlerin etkisini giderebilir mi bu duygular? Kulaklarımda çınlıyor bu acı sözler. Geceleri bile duyuyorum onları. Peşimi bırakmıyorlar, yiyip bitiriyorlar beni. Yaptığın her güzel davranışı boşa çıkarıyorlar.

Ölmem mi gerekiyor Adolphe? Peki, sevin öyleyse. Korumuş olduğun, yine de gittikçe daha çok üzerine çullandığın bu zavallı insan ölecek. Yanında görmeye katlanamadığın, bir engel saydığın bu sıkıcı Ellenore, dünyada kendisi için seni yormayacak bir yer bulamadığın o kadın ölüyor.