Yazmak Kendin Olmaktır

Bir sessizlik çöktü içime bu akşam. Veda etmenin zamanı geldi diye düşünüyordum kendi kendime. Her insan herkese her şeye veda ederdi. Ederdi etmesine de geri dönmek zor olurdu bazılarımız için. Yürüdüğün yoldan ayrılmadan yeni bir yol çizemezdi insan kendine. Gökyüzü yüzünü dönüp bir şey söylemese de anlıyordum halinden biraz sonra yağmur yağacağını. Bulutlar aslında denize âşık olmasa ağlar mıydı bu kadar, diye düşünmeden de edemiyordum. Sahi gökyüzü yeryüzüne âşık değilse eğer söyler misiniz gökyüzü neden mavi?