Sâlik Yola Düşünce

Belki de, terk etmeliyim buraları. Gitmeliyim. Adım da Sâlik olmalı Tam kırk gün. Sessiz, tenha, karanlık bir taş odada Onu bulmaya, Onunla dolmaya Varlığın ortasında bir ben yokum sanki. Her şeyin sırrı gelip de pul pul üzerime dökülsün diye bekledim onca zaman, ama nafile. Köhne aynaların sırrı döküldü sadece Gözlerimi kapatıp açtığımda anlasam bunların bir rüya olduğunu Ben, ben şimdi Heybesindeki balığı kaybetmiş Musa Nebi gibiyim. Şaşkınım. Nerdeydi denizden köpük bir atın çıktığı yer? Ustûre bunlar ustûre mırıltıları dökülürdü dudaklarından ninemin. Sahi zaman, hayalin kucağına nerede oturmuştu?